Helaas is op 77 jarige leeftijd overleden de waterpolo-legende van de voormalige
Amersfoortse zwem en poloclub Neptunus, maar ook van de Nationale waterpoloploeg
gedurende de 2e helft van de jaren 60 en de eerste helft van de jaren 70.
Hans is geboren op 21 mei 1947 en overleden na een langdurig gedragen ziekte op 29 juni 2024.

Hans was een Amersfoortse sportman pur sang en een gedreven waterpoloër
gedurende de voornoemde “glorierijke periode” van zijn club, waar hij vanaf zijn prille jeugd
zijn ziel en zaligheid heeft gelegd in zijn geliefde sport.
In het begin bij de jeugd, als klein mager jochie maar wel één met lange armen en een boven
natuurlijke aanleg om zich in het water thuis te voelen, maar daarna al snel bij heren 1 van
Neptunus, het team dat in 1970 met hem zelfs de Nederlandse bekerfinale won.
Hij werd daarbij, net als vele andere waterpoloërs in die tijd, geholpen door de toenmalige
bedrijfslijder van het Sportfondsenbad Huib Fremouw die zeer belangrijk is geweest voor de
opbouw van het Amersfoortse zwem- en waterpolo-gebeuren, door ervoor te zorgen dat
talenten in “zijn” bad de mogelijkheden kregen zich zo goed mogelijk te ontwikkelen.
Hans was beslist jarenlang één van de smaakmakers bij het waterpolo tijdens zijn
wedstrijden in de hoofdklasse, maar vooral ook tijdens zijn wedstrijden tegen stadgenoot
A.Z.& P.C. Tussen beide verenigingen heerste destijds een sportieve rivaliteit, maar er was
zeker ook onderlinge waardering voor elkaar, hetgeen beide ploegen er toe bracht het beste
uit zichzelf te halen. Ook zorgde dit ervoor dat het publiek in grote getale aanwezig was bij
wedstrijden die plaatsvonden in het voormalige Sportfondsenbad en ’s zomers in het
legendarische Pesie’s bad, maar zeker ook tijdens het jaarlijks door A.Z.& P.C.
georganiseerde van Haselen-toernooi waaraan Hans heel wat jaren heeft meegedaan.
Niet lang daarna werd Hans gekozen voor zijn eerste jeugdinterland, die hij speelde in
augustus 1965 tegen de Belgen, waarbij hij ook nog scoorde. Een jaar later maakte hij zijn
debuut in het “grote” nationale herenteam in de wedstrijd tegen Duitsland in Delmenhorst.
Over Hans schreven de kranten toen al “Hans Hoogveld maakte een perspectief openend
debuut”!!!
Vier Amersfoortse poloërs waaronder Hans, begonnen daarna de route op weg naar de
Olympische Spelen van Mexico van 1968, deze route liep via trainingsstages en
interlandwedstrijden in o.a. het voormalige Joegoslavië, Rusland, Georgië, Armenië,
Hongarije en Spanje, om inderdaad voor alle vier te eindigen op de O.S. van Mexico, waar de
ploeg op de 7e plaats eindigde.
Vier jaar later in 1972 werd Hans wederom gekozen voor deelname aan de O.S. die
plaatsvonden in München. Ditmaal schreef men in de Telegraaf over Hans: “Eén van de
meest begaafde spelers van Europa”. Ook daar werd de Nederlandse ploeg 7e.
Na de spelen van München moest Hans kiezen voor zijn gezin en zijn maatschappelijke
carrière, samen met zijn vrouw Rolien die hij ontmoette, hoe kan het anders, ook in het
Sportfondsenbad van Amersfoort waar zij speelde in het eerste damesteam van Neptunus.
Hans was een geweldige speler, een fantastische teammaat en een fijn en altijd optimistisch
mens met veel gevoel voor humor en zelfspot.
Amersfoort is weer een belangrijk Sporticoon met hem kwijtgeraakt.
Wij wensen Rolien en de kinderen en overige familie alle sterkte toe de komende tijd!