In het december-nummer van het prachtige waterpolo magazine “ManMeer” stond een heel leuk artikel over ons eigen Heren 12. Op de foto presenteert dat team van ons zich al voor een belangrijk deel.

Alvorens de inhoud van dat artikel hieronder te lezen attenderen wij je op de mogelijkheid (en wij bevelen dat van harte aan!) om abonnee te worden. Ga naar abonnement ManMeer en ontvang voortaan 4x per jaar een zeer fraai magazine van zeker 100 pagina’s!

Hier dan de inhoud van het artikel:

“Liever Heren 13…”

Groep vaders start eigen team

Het gebeurt niet vaak dat iemand pas op z’n veertigste begint met waterpolo. Laat staan dat er zich een heel team aanmeldt met mannen die graag voor het eerst in hun leven een strakke zwembroek aantrekken en een cap ombinden om een balletje te gooien. Bij ZPC Amersfoort gebeurde het.

Veertien mannen hebben elkaar gevonden om twee keer in de week de beginselen van het waterpolo te leren. Eén ding hebben ze gemeen: hun zoon en/of dochter is lid van de Amersfoortse zwem- en waterpoloclub. “Bij de F-jes, E-tjes en D-tjes”, zegt initiator Jürgen Joosten. Zijn dochters Susan en Judith begonnen enkele jaren geleden bij de allerjongste jeugd. “Daardoor zit ik inmiddels zo’n vier keer per week in het zwembad. Het klikt met de andere ouders en om meer gevoel bij het spelletje te krijgen, leek het me leuk en goed om het eens zelf te proberen.”

De groep ouders langs de badrand is voor waterpolobegrippen immens bij ZPC Amersfoort. Onder de bezielende leiding van Caspar en Tessa Renkers, die zelf ook drie dochters hebben bij de E- en F-jeugd, is de jeugdafdeling tot bloei gekomen. In vier jaar tijd hebben zij een behoorlijk bastion opgebouwd. Met minimaal twee teams in elke leeftijdscategorie, beginnend bij de F-jes, heeft ZPC Amersfoort de grootste jeugdafdeling van Nederland. Elke jaargang heeft zelfs één of meerdere aparte meisjesteams. Dat is uniek. Het echtpaar betrekt de ouders intensief bij de plannen en spreekt hen aan op hun verantwoordelijkheid. “Een zwemclub is geen kinderopvang”, is Caspar stellig. “Je ziet vaak dat leden zich als consument gedragen, maar binnen een vereniging moet het vanzelfsprekend zijn dat je wat doet, ook de ouders.” Zo maken vele handjes licht werk in het Sportfondsenbad. Ouders halen hun ‘w-tje’, worden ingezet in commissies, als teambegeleider en scheidsrechter. De vaders zijn vol lof over de inzet en aanpak van Renkers. “Dat de jeugdafdeling hier zo floreert, is voor een groot deel echt aan Caspar en Tessa te danken. Hun benadering is soms wat direct, maar kijk eens wat ze voor elkaar hebben gekregen. Daar kan je alleen maar diep respect voor hebben”, meent Joosten.

Ideale vrijwilligers

Na de kerstafsluiting vorig jaar, waarin de ouders het traditiegetrouw tijdens de training opnemen tegen de kinderen, stuurde de 41-jarige Joosten een mailtje rond. Of er meer ouders interesse hadden om te beginnen met waterpolo. Veertien vaders staken hun vinger op. En zo trainen zij sinds dit seizoen twee keer in de week samen. Op maandag hebben zij zich gevoegd bij een groep met trim-waterpoloërs. Dat uur staat met name in het teken van zwemtechnieken en meters maken. Op woensdag hebben zij in het overvolle 50-meterbad ruimte gevonden om ook aan de balbehandeling te werken. In het ondiepe deel (1.40 m) krijgen zij dan training van enthousiaste leden uit hogere teams. “Dat zijn niet de minste hoor”, zegt Chris de Gier, vader van Thijs en Marjolein. “Zo hebben oud heren-1 coach Robbert Willems en oud-international Mark Siewers ons al de fijne kneepjes van het vak geleerd. Ja, we leggen de lat hoog, haha!” Ook de voorzitter van de waterpolocommissie Jeroen Kers was al eens de oefenmeester van de vaders. “Voor sommige groepen hebben we best moeite om trainers te vinden, maar hiervoor melden zich vrijwillig mensen aan. Niet gek, want als club zijn we natuurlijk enorm gecharmeerd van dit initiatief. Wat mij betreft zijn dit de ideale vrijwilligers. Ze doen veel voor de vereniging en zijn nog lid geworden ook!” is Kers enthousiast.

“Van onderen oppakken”

Het haar wordt inmiddels wat dunner en het vlees gaat wat hangen, maar het fanatisme is er niet minder om. Tijdens de oefeningen die ze krijgen voorgeschoteld, luisteren ze aandachtig. Tijdens het partijtje wordt de directe tegenstander gretig onder water geduwd en tijdens een schietoefening wordt de bal zo hard mogelijk tegen de kant gegooid. “Wel eerst de bal van onderen oppakken”, zegt Erik Lambers, vader van Thomas en Luuk. “Het zijn leuke oefeningen en elke trainer brengt weer andere accenten aan.” Na een uur intensief trainen, klimmen ze rood aangelopen op de kant.

Voorlopig kunnen de enthousiaste vaders tijdens de oefeningen nog lekker afzetten van de bodem. “Op zich is dat fijn, want anders gaan we denk ik helemáál stuk. Maar dit is natuurlijk nog niet het echte waterpolo. Onze kinderen lachen ons uit, maar vinden het wel fantastisch dat we dit doen”, aldus Mark Hoegen, die net zo fanatiek oogt als zoon Mart (11). Hij beseft dat de rollen een beetje zijn omgedraaid. “Nu vraagt mijn zoon elke donderdagochtend aan me: ‘En papa? Gisterenavond nog wat geleerd?’ Hij zei laatst gekscherend dat hij van plan is om te stoppen als hij dertig is. Ik ben nota bene begonnen op m’n vijfenveertigste…”

Als reden voor deze ‘sprong in het diepe’, geven ze unaniem aan dat ze graag wilden ontdekken wat waterpolo nou echt inhoudt. “Anders hebben we natuurlijk weinig recht om bij wedstrijden van onze kinderen vanaf de tribune dingen naar ze te roepen”, zegt Simon Kolkman (40), vader van Hugo en Isabel, met een knipoog. “En het is natuurlijk ook gewoon irritant als je kinderen sneller zwemmen dan jij.” Hoewel alle vaders naast deze wekelijkse natte momenten nog andere sporten beoefenen, kan Kolkman leunen op de grootste sportieve ervaring van het stel. In 2000 was hij als roeier op het onderdeel ‘lichte vier zonder stuurman’ nog actief op de Olympische Spelen in Sydney. Hij droomt ervan om ooit nog eens aan een triatlon mee te doen. “Fietsen en hardlopen lukken me wel, maar aan dat zwemmen moet ik nog behoorlijk sleutelen. Daarvoor zijn deze trainingen natuurlijk ook ideaal.”

Vrienden

In de tweede seizoenshelft willen ze wat meer sparren met andere teams en zich inschrijven voor toernooien. Er wordt al uitgekeken naar het Moby Dick toernooi dat elk jaar in het eerste weekend van juli plaatsvindt in Schoonebeek en op veel deelnemende Amersfoortse teams kan rekenen. “Daar horen we mooie verhalen over”, vertelt Joosten. “Het doel is uiteindelijk om vanaf volgend seizoen competitie te spelen. Als heren 12. We waren liever Heren 13 geworden, want dat getal lijkt ons als beginnelingen beter te passen. Maar daarvoor komt ZPC Amersfoort net één team tekort.”

Joosten bestempelt zijn trainingsmaatjes zelfs als vrienden. “Je ziet elkaar inmiddels zo vaak en we zijn allemaal betrokken en begaan met de club. De appgroep draait soms op volle toeren. Aan het eind van het seizoen helpen we met het organiseren van het NK voor de F-jeugd dat in het nieuwe zwembad in Amersfoort gaat plaatsvinden en gaan we mee als begeleiding op jeugdkamp. Ook hebben we de weg naar het clubhuis gevonden. Gezellig om na de training nog even samen een biertje te drinken.”

Tekst:      Eric Spithoven
Beeld:     Tjerk-Jan Zwerver